سردرگمی

کاش میدانستم که رویاهام مهم ترند یا دلخوشی هایم....

تغییر کردن را از ته دل دوست دارم...باورکن که دوست دارم بشوم ترنجی که میتواند...

ترنجی که اراده میکند و میشود...ترنجی که دورو برش پر از آدم هایی است که مفتخرند به داشتن ترنجشان

اما نمیدانم که با دلخوشی هایم چه کنم...شادی را مدت هاست که در پایان تابستان 94 جا گذاشته ام...الان دیگر تنهای تنها شده ام...با غصه هایم

با غصه هایی که میدانم نشانی هاییست از ضعف...

همان چیزی که باید اراده کرد تا برطرف شود و من درست نمیدانم که میخواهمش یانه

فقط میدانم که دلم تنگ است....تنگ آن سال های زیبای عمرم که دیگر گذشت

تحول ترنجی😊

امروز که تو گروه دخترای ورودی 95 اد شدم یکی با خوشحالی نوشته بود که "الان ساعت یک و نیمه شبه و من بالاخره تونستم 4 نمره از 100 نمره تمرینو بگیرم...مهم نیس که از ددلاینشم گذشته و نمرم با تاخیر 75 درصد حساب میشه. من الان خوشحالم"

از خودم متنفر شدم که چرا هیچ وقت نتونستم عالی تلاش کنم و هدفم فقط بهتر کردن خودم باشه نه هیچ چیز دیگه

اصلا مهم نیس که یه دونه تمرین گسسته بیشتر بلد نبودم حل کنم...من تلاشمو میکنم...با تمام وجود و قول میدم تا ته امسال در حد عالی ای تو گسسته ام پیشرفت کنم...

یه روزی می رسه که همه هر سوال گسسته ای که دارنو از من میپرسن....

اره اون روز میاد و من داستان یادگیری گسستمو برای همشون تعریف میکنم اینطوری مطمئن میشم هیچکی حس نمیکنه نمیشه و هیچ کی حس نمیکنه نمیتونه💪